تمرینات سخت اویاما

این گزارش در سال 1966 در مجله black belt، در زمان حیات اویاما منتشر شده بود.

ماس اویاما از نظر اخلاقی مرد بزرگی است همراه با قدرت و استقامت فیزیکی یک گاو نر.تاریخ کاراته در ژاپن سرشار است از شاهکار ها,قدرت و شور جستجوی شیرین کاری همانند مبارزه با گاو های وحشی و یا کشتن سگهای درنده  با مشتهای خالی.
امروز کمی پیرتر شده است در دوران میانسالی اش است، و کارش مدیریت دوجوی کیوکوشین کای است که خودش بنیان نهاده است و شعبه هایی در کشور های مختلف دارد.بیشتر ترجیح می دهد به عنوان رهبر کیوکوشین کاراته باشد و میدان رقابت و جستجوی محبوبیت را برای جوانتر ها خالی کند.
اما در یک چیز اویاما هنوز عوض نشده است و آن هم عشقش به تمرین در خارج از دوجو و در هوای آزاد است که کاراته کا را تا نهایت تحمل فیزیکیش صیقل می دهد.همیشه این نوع تمرین را در طبیعت رام نشده انجام می دهد و بر این باور است که شاگردان و رهروانش هم باید این کار را انجام دهند.

با وجودی که کمی مسن تر و سنگین تر شده است دسته ای از شاگردان ماجراجویش را همراه خود، سالی دو بار به بیرون، برای تمرینی می برد که به ندرت خارج از ژاپن می توانید ببینید، تا به قولی از آنها مردی مبارز بسازد.
هر سال در زمستان،می توانید او را که سردسته شاگردانش است ببینید که بقیه همانند قطار،با پای برهنه به دنبال او در دامنه های شیبدار  و برفی کوه میتسومین حرکت می کند.در تابستان هم گروه شاگردانش ، تمرین در کوهستان را ادامه می دهند و یا گاهی در ساحل موجهای عظیمی را به مبارزه می طلبند که از دریا به ساحل می رسند.
قدرت و توانایی
نظر اویاما در مورد تمرین در طبیعت به فلسفه او در تمرین کاراته گره خورده است.تا این اواخر او شدیدا به قدرت و استقامت بدنی معتقد بود که مطمئنا از سبک نرم و لطیف گوجوریو که آن را آموزش دیده بود سرچشمه نمی گرفت.
استقامت آمیخته با سرعت و تکنیک سه ستون از سیستم تمریناتی او بوده اند.فقط این اواخر که پخته تر شده است، اقرار می کند که قدرت تنها کافی نیست و تمرکز ذهن هم می تواند انسان را به همان هدف برساند.با اینحال در کمپ های تمرین در طبیعت این اویامای جا افتاده  با فلسفه ای ساده و کمتر پیچیده نسبت به قبل است که روانه کوهستانی می شود که تمرین در آن تحمل مرد را محک می زند.
اویاما همیشه عاشق کوهستان بوده است از آن زمان که یک سال و نیم مشقت را در کوهستان تحمل کرد.اولین بار که برای تمرین به کوهستان پناه برد در اوایل 20 سالگیش بود.
آن زمان به دنبال این بود تا خود را منظم سازد و کاراته اش را بی عیب.

شاگرد جوانش نمی تواند طاقت بیاورد
اویاما در اصل به همراه یکی از شاگردان جوانش به کوهستان رفت اما بعد از گذشت چند ماه شاگردش نتوانست بیشتر از این تحمل کند و از کوهستان گریخت.برای فهمیدن علت آن کافی است یک بار پاراگراف زیر را که در مورد نحوه تمرین روزانه آنهاست بخوانیم.
هر روز ساعت 5 صبح از خواب بلند می شدیم و تمرینمان دویدن به بالای کوه و پایین آمدن از آن شروع می شد. روزی 2000 بار سیکن زوکی را بر روی تنه درختان تمرین می کردیم و شاخه های درختان را با شوتو می شکستیم به آنها همچون رقیبانمان می نگریستیم.
این کار هر روزمان بود برای تقویت بازوهایمان روزی چند صد بار شنا می رفتیم و هزاران بار با پا به کیسه ی شنی ضربه می زدیم و در نهایت جیو کومیته تمرین می کردیم.
اینکه برای چند ماه اول در اعماق کوهستان تنها بودند امتحانی برای تست میزان شجاعتشان بود." در شب صدای باد همانند صدای پای شیطان بود.شب ها کابوس می دیدیم و بار ها از خواب می پریدیم گاهی وحشتمان چنان بود که انگار که ما تنها بازماندگان زمین در آخرالزمان هستیم و یا اینکه در قعر جهنم تنها مانده ایم.
اما بعد از اینکه اویاما به شهر برگشت در نهایت قدرت و آمادگی بدنیش بود.در کوهستان وحشی نظم و تکنیک را با هم آموخت.مدت کوتاهی بعد از اینکه از کوهستان برگشت در رقابت شرکت کرد و همه آنهایی را که در ژاپن اسم و رسمی داشتند را شکست داد.(اویاما در کره متولد شده بود، اما در سن 15 سالگی به ژاپن رفت و باقی عمرش را در آنجا سپری کرد)
امروزه در تابستان و زمستان،اویاما به کوهستان بر می گردد به کوه میتسومین که اکنون در معبد میتسومین دوجویی را راه اندازی کرده است. معبد و دوجو در 150 کیلومتری غرب توکیو در میان انبوه درختان کاج قرار گرفته اند جایی که به گفته مردم 2500 سال قبل اولین معبد آنجا بنا نهاده شده است.
برای تمرین کمپ تابستانی اویاما، معمولا 150 نفر کاراته کا را با خود همراه می کند تعدادی از خانمها هم در این کمپ حضور می یابند.آنها هر روز صبح چندین کیلومتر را در تپه های شیب دار می دوند  و باقی روز  را به تمرین و مبارزه و مدیتیشن ذاذن  سپری می کنند

کاراته برای بدن و جسم
کاراته تمرینی برای ذهن و جسم است. این گفته اویاماست و در تمریناتش به هیچکدام بی توجهی نمی کند.
شاگردانش در محلی در معبد که برای آنها تهیه شده است می خوابند.خانمها در قسمتی مربوط به خود و آقایان هم در قسمتی جداگانه.در کمپ تابستانی خانمها هم همانند آقایان شرکت می کنند و همانند آنها در تمرینات استقامتی و مبارزات شرکت می کنند.
روز کاری زود شروع می شود قبل از طلوع آفتاب، ابتدا شاگردان صبحانه خود را آماده می کنند و بعد دوجو را قبل از اینکه برای دو در کوهستان بیرون روند تمییز می کنند.
اویاما به شدت به تمرین در رودخانه و آب اعتقاد دارد.اعتقاد او این است که آب به خوبی، تعادل داشتن را به شاگردان آموزش می دهد و مجبورشان می کند تا نیروهایشان را با استفاده از قدرت مقاومت آب، در زمان اجرای کومیته و کاتا توسعه دهند.
به دلیل همین طرز فکر روشن در مورد آب، اویاما گروهش را در تابستان از کوهستان به کنار ساحل می آورد تا موجها را به مبارزه بطلبند.این روش، تمرین در آب است در نهایت سختی اش.موجها آنقدر بلندند که به راحتی می توانند یک مرد یا زن را که در شرایط بدنی خوبی نباشد را با خود ببرند.
نیروی موجها،هم در رفت و هم در برگشت، باعث تقویت ماهیچه های پا می شود و تعادل ورزشکار را بهبود می بخشد.رفت و برگشت موج باعث می شود تا ورزشکاری که در مقابل حریفش به تمرین کومیته می پردازد علاوه بر حریف باید مراقب محیط اطرافش هم باشد کاری که در خشکی ضروری نیست.
موجها آنقدر قوی هستند که گروه با طنابی که به کمر خود بسته اند به صورت زنجیر به هم متصل شده اند تا موجها کسی را به داخل دریا نکشند.

تمرینات زمستانی طاقت فرسا هستند
تمرینات تابستانی برای اویاما و رهروانش لذت بخش است اما این تمرینات زمستانی است که یک مرد را از یک جوان ناپخته جدا می کند.این تمرینات واقعا طاقت فرسا هستند و تنها گروهی متشکل از 30 نفر از خشن ترین و پرطاقت ترین کاراته کاها جرات این را دارند که در تمرینات زمستانی او را برای یک هفته تمرین همراهی کنند.معمولا یک یا دو زن هم آنها را همراهی می کنند اما تمرینات آنها محدود تر است.
کف معبد به سختی گرم است و مردان تنها با یک پتو بر روی زمین می خوابند این هم تمرینی برای یکی کردن روح و جسم است.
بعد از بیدار شدن در 5 صبح،گروه همراه با راهبان معبد از ساعت 5:30 تا 6:30 به تمرین مدیتیشن می پردازند. لازم به یادآوری نیست که هوا در زمان تمرین مدیتیشن بسیار سرد است با این حال کاراته کا باید بر روی زمین سرد بنشیند بی آنکه حرکتی انجام دهد و یا نشانه ای از سرما یا ناراحتی از خود بروز دهد.
بعد از آن نوبت به صبحانه و تمیز کردن دوجو و کف معبد می رسد.بعد از آن گروه در خارج معبد برای باقی صبح، به تمرین و کومیته می پردازد تمام این فعالیت ها را زمانی انجام می دهند که تنها پوشش آنها همان لباس نازک کاراته، گی است.حتی کفش هم در هنگام تمرین به پا نمی کنند.
بعد از نهار تمرینات سخت شروع می شود. در حالی که اویاما پیشرو گروه است بالا رفتن از کوه با دو و سپس پایین آمدن به طرف رودخانه شروع می شود در لبه دریاچه گروه در داخل آب یخی شیرجه می زنند و در آب به تمرین کومیته و کاتا می پردازند.مردان سپس لباس کاراته خود را در می آورند و نفر به نفر به زیر آبشار می روند.در زیر آبشار در حالی که آب یخ با شدت بر آنان ریخته می شود سعی می کنند تا قوی و استوار در زیر آبشار برای مدتی ساکت بمانند و با مدیتیشن آثار سرما و ناراحتی را از خود دور کنند.البته مطمئنا دور کردن این ناراحتی آنقدر ها هم آسان نیست و فقط تعداد کمی از آنان قادر به اتمام تمرین هستند.این تمرین می تواند کامل اجانفرسا باشد.
تاداشی ناکامورا یکی از شاگردان اویاما اینطور آن را توصیف می کند: طاقت آوردن زیر آبشار کاملا دردآور است تنها سرما نیست بلکه نیروی ریزش آب بر روی شانه ها بدتر است آنهم در حالی که کاملا سرما در جانتان نفوذ کرده است و ریزش آب مانند فرورفتن هزاران سوزن به صورت همزمان در بدنتان است که هرکدام به شدرت دردافزا هستند.

زنانی که در تمرینات در آب شرکت می کنند به زیر آبشار نمی روند این تمرین تنها مختص مردان است.
بعد از اینکه از زیر آبشار بیرون آمدند مردان ژاکت خشکی را که قبلا با خود آورده بودند می پوشند و گروه به کوهستان بر می گردد این رفت و برگشت حدود دو ساعت به طول می انجامد در این مدت آنها حتی به داخل معبد هم نمی روند و یا نزدیک آتش نمی شوند تا گوشت و استخوان سرما دیده خود را آرام بخشند.
با این تمرینات سخت واقعا جای تعجب است که همه اعضای گروه سینه پهلو نمی گیرند. تعجب آور اینکه تنها چند نفر از آنها سرما خوردگی هم می گیرند البته یک دلیل این است که اکثر کسانی که در تمرینات زمستانی شرکت می کنند در نهایت شرایط فیزیکی هستند که جرات کرده اند در این تمرینات در کوهستان میتسومین شرکت کنند.
سرمازدگی تازه کاران
کمربند سفید هایی که اصرار داشته اند تا همراه گروه به کوهستان بیایند بیشتر از همه زجر می کشند تعدادی از آنها دچار سرما زدگی می شوند. فردی از گروه که آموزش های پزشکی را دیده است همیشه همراه گروه است تا در صورت  سرما زدگی یکی از اعضا، از او مراقبت کند و کمک های اولیه پزشکی را برای او انجام دهد.
اما شاگردان قدیمی، کمربند سیاه ها، معمولا سرمازده نمی شوند این را ناکامورا می گوید آنها به این نوع تمرینات عادت کرده اند و بدنشان را سخت و ذهنشان را آموزش داده اند نیروی کی(چی) آنها بسیار قوی است.

بعد از برگشت از آبشار،گروه به داخل معبد بر نمی گردد.بلکه در برف شروع به تمرین می کنند تا به اصطلاح سرد شوند آنها مسیر زیادی را از کوه بالا آمده اند.
کسانی که دچار سرمازدگی شده اند مجازند تا به داخل معبد بروند و در تمرین شرکت نکنند و حمام آب ولرم بگیرند و در صورتی که بافت سرما زده عفونی شده بود مراقبت های لازم انجام گیرد.هر سال فقط 4 تا 5 نفر دچار سرمازدگی می شوند.
با اینحال این افراد تمرینات را ول نمی کنند که به خانه بروند.آنها در معبد یکی دو روز می مانند و در داخل معبد کاتا تمرین می کنند و بعد از یکی دو روز، مجددا به داخل برف بر می گردند و زیر آبشار می روند.
زمانی که تمرینات تمام شد هم زمانی برای استراحت وجود ندارد ابتدا باید حمام کنندو بعد باید شام را آماده کنند از 8 تا 9 شب گروه جلسه می گذارند و شاید قبل از خواب، مقداری هم مدیتیشن تمرین کردند و روز بعد روز از نو روزی از نو.
این تمرینی است که اویاما همیشه دوست داشته است و از همه بهتر آن را می فهمد.تا زمانی که اویاما خودش توانایی داشته باشد از میتسومین بالا می رود و به دنبال یافتن چیزی بهتر در درون خود است و این را هم به شاگردانش یاد می دهد